Niebezpieczni kierowcy

Ile razy siadaliśmy za kierownicą z gorączką, katarem czy bólem głowy? Czy zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że stanowimy zagrożenie dla siebie i innych kierowców? Czy kierowca z ciężkim przeziębieniem powinien prowadzić samochód? Okazuje się, że nie. Badania jednej ze szkół jazdy wykazały, że szacunkowo zdolność kierowania w takim stanie pogarsza się o 50 procent.

Zimowa aura sprzyja przeziębieniom. Osłabienie, podwyższona temperatura ciała i ogólnie gorsze samopoczucie spowodowane chorobą mogą prowadzić do znacznego osłabienia percepcji kierującego. Chory może także odczuwać rozdrażnienie, które może być dodatkową przyczyną nerwowych i niebezpiecznych zachowań w trakcie jazdy. Mocno przeziębiony kierowca częściej nagle hamuje i ma problemy z płynnym pokonywaniem zakrętów. To skutek znacznie obniżonej orientacji na drodze i koncentracji. Prowadzenie samochodu podczas ostrego przeziębienia może więc być tak samo niebezpieczne jak jazda po wypiciu alkoholu. Szybkość reakcji osoby z symptomami poważnego przeziębienia jest gorsza niż kogoś, kto wypił cztery duże drinki. Okazało się też, że aż 20 procent kierowców przyznało się, iż prowadziło w czasie grypy lub ostrego przeziębienia. Trzeba zdawać sobie sprawę, że jeśli kichniemy, jadąc na autostradzie z prędkością ponad 100 km/h, możemy przejechać z zamkniętymi oczami ponad 60 m. Dodatkowo rozpraszającymi czynnikami są katar, ból głowy czy podrażnienia oczu. Niebezpieczne są również inne czynności towarzyszące, np. sięganie po chusteczkę czy przecieranie oczu, które sprawiają że przestajemy obserwować drogę. Wtedy narażamy na ryzyko wypadku nie tylko siebie, ale i innych użytkowników ruchu. Osoba przeziębiona szybciej odczuwa zmęczenie, co ma szczególne znaczenie przy dalszych podróżach. Ci, którzy biorą leki by pozbyć się uciążliwych symptomów choroby muszą pamiętać o sprawdzeniu ulotki informacyjnej. Niektóre leki mogą osłabiać zdolności motoryczne. Osłabiona koncentracja znacznie ogranicza panowanie nad samochodem i prawidłowe wykonywanie manewrów nawet podczas pokonywania krótkich i pozornie bezpiecznych odcinków.
Systematycznie zażywać leki, badać wzrok
Osobna grupę kierowców, którzy mogą stwarzać zagrożenie na drodze są przewlekle chorzy. Należą do nich zwłaszcza cukrzycy, ludzie z padaczką, chorobami serca, oraz nie słyszący lub ze źle zdiagnozowanymi wadami wzroku. Ci pierwsi muszą zazwyczaj regularnie zażywać leki odsuwające objawy i skutki choroby. To warunek niezbędny dla uniknięcia groźby spowodowania wypadku. Pamiętajmy też o systematycznym badaniu wzroku. Z wiekiem potrzebujemy więcej światła, aby dobrze widzieć. Już 45-latkowie potrzebują cztery razy więcej światła niż 19-latek, w wieku 60 lat ta wartość wzrasta do 10 razy. Wydłuża się również czas potrzebny do zmiany ostrości. Starsi kierowcy potrzebują o minimum jedną sekundę więcej, aby np. odpowiednio skupić wzrok patrząc najpierw na deskę rozdzielczą, a zaraz potem na drogę. Wszystkim użytkownikom ruchu drogowego przeszkadzać może oślepienie przez słońce, ale bardziej wrażliwe są osoby starsze, które potrzebują więcej czasu, aby odzyskać dobre widzenie po oślepieniu.