Wikingowie

Muzeum Łużyckie zaprasza do zwiedzania nowej wystawy czasowej – Wikingowie – Truso legenda Bałtyku.
Podobnie jak Morze Śródziemne w starożytności, tak Morze Bałtyckie we wczesnym średniowieczu łączyło społeczności zamieszkujące nad jego brzegami. Między VIII a XI wiekiem Bałtyk stanowił główny szlak komunikacyjny w kontaktach i wymianie handlowej między Skandynawami, Fryzami, Bałtami, Finami i Słowianami.

Truso – osada i port Wikingów założony na obcym dla nich pograniczu słowiańsko-bałtyjskim, znane było do niedawna tylko z relacji Wulfstana, anglosaskiego żeglarza, który był zapewne ważną postacią na dworze króla Wessexu Alfreda Wielkiego. Na zlecenie króla poszukującego informacji o nieznanych mu terenach na południowym wybrzeżu Bałtyku Wulfstan odbył w ostatnim dziesięcioleciu IX w. podróż morską między należącym wówczas do Danii Hedeby (Haede, obecnie Haithabu w Niemczech) a Truso, zlokalizowanym przy wschodnich obrzeżach delty Wisły. Tekst jego sprawozdania król Alfred zamieścił w przetłumaczonej przez siebie na język staroangielski Chorografii Paulusa Orozjusza. Dzięki temu przynajmniej część relacji Wulfstana zachowała się do naszych czasów.
W IX – X wieku Truso stanowiło istotny składnik nadbałtyckiej strefy gospodarczej na pograniczu słowiańsko – bałtyjskim. Było jednym z tych miejsc obok innych wikińskich ośrodków takich jak Hedeby, Birka, Wolin czy Stara Ładoga, które umożliwiło wprowadzenie „barbarzyńskiej" Europy na nowe, integrujące drogi rozwoju. W czasie bez mała 400 lat, jakie upłynęły od wydobycia na światło dzienne przekazu żeglarza Wulfstana o jego podróży z końca IX w. do Truso, urosło ono do rangi legendarnego miasta, porównywalnego z antyczną Troją czy Atlantydą. Wielu badaczy usilnie go poszukiwało, jednak dopiero w 1981 r. pozostałości tego słynnego wikińskiego portu i osiedla handlowego zostały ostatecznie zlokalizowane. Odkrycie i badania archeologiczne w Truso pozwoliły na zweryfikowanie wielu hipotez, które narosły w trakcie dziesiątków lat poszukiwań i prób jego zdefiniowania. Przybliżyły też wyjaśnienie kwestii obecności skandynawskiej w rejonie ujścia Wisły, oraz dostarczyły ważnych danych dla właściwego określenia charakteru oraz znaczenia zaplecza tego ośrodka.
Wystawa zrealizowana we współpracy z Muzeum Archeologiczno – Historycznym w Elblągu.

UMZ