Piesza wędrówka BOG-TUR

Grupa turystów wybrała się na pieszy rajd, aby zdobyć góry Luż i książeczki Korona Sudetów oraz szczyty Hochwald i Oybin a także Sudecki Włóczykij. Grupa wyruszyła spod UMiG w Bogatyni i pojechała do Zittau skąd busem do Olbersdorfu i dalej pieszo do Jonsdorfu. Piękne miasteczko z mnóstwem domów przysłupowych, dodatkową atrakcją był pokaz starych aut, który akurat odbywał się w tym czasie.

Odwiedzono też po drodze tzw. Zakonne Skały, gdzie znajduje się wkomponowana w skały restauracja oraz punkt widokowy.
Dalej drupa wędrowała niebieskim szlakiem, leśnym duktem do pierwszego celu, którym była góra Luż (czes. Luz, niem. Lausche) 793m n.p.m. Jest to najwyższy szczyt w Górach Łużyckich w Sudetach Zachodnich, na granicy Czech i Niemiec. Góra jest dawną kopułą wulkaniczną, zbudowaną z fonolitu, o wyrazistym kopulastym kształcie i stromych zboczach. Na płaskim szczycie, częściowo porośniętym lasem mieszanym znajduje się wieża telekomunikacyjna i ruiny po gospodzie. W 1823 roku Karol Friedrich Mathaus zbudował małą gospodę, do której dobudowano wieżę widokową. Na początku 1946 roku całość obiektów spłonęła i do chwili obecnej nie została odbudowana. W przeszłości przez szczyt przebiegała granica pomiędzy Czechami i Łużycami, zostały po niej kamienie graniczne z napisami. Krótkim, stromym podejściem dotarliśmy na szczyt i podziwialiśmy widoki z punktu widokowego z widokiem okrężnym od Gór Łużyckich przez Czeskie Średniogórze aż po Góry Izerskie i wierzchołki Karkonoszy, a na północy na Łużyce Górne i miasta w Niemczech.
Krótki odpoczynek na regenerację sił oraz wpis do książki dla odwiedzających i zejście czerwonym szlakiem - serpentynom na dół do Chaty Luz w Myslevinach w Czechach.
Następnie postanowiono zdobyć kolejny szczyt - Hwozd (czes. Hvozd, niem. Hochwald) 749m n.p.m. Jest to góra graniczna w masywie Gór Łużyckich w paśmie Sudetów Zachodnich, w Niemczech i Czechach. Jest to dawna wydłużona kopuła wulkaniczna, górna część góry zbudowana jest z fonolitu zawierającego kryształy szklistego skalenia, który często rozpada się na duże płyty. W dolnej jej części występuje twardy piaskowiec. Jest to szczyt o wyrazistym kopulastym kształcie i stromych zboczach z charakterystycznym dwuwierzchołkowym płaskim szczytem w kształcie małego grzbietu. Na południowym szczycie znajdują się górskie schronisko z restauracją z 1879 r. a na północnym szczycie znajdują się kamienna wieża widokowa oraz restauracja z 1892 r.
Droga na szczyt poprowadziła nas do Horni Svetla, Dolni Svetla i dalej czerwonym szlakiem do Krompach, stąd już tylko 1,5 km na górze. Przepiękne widoki jakie się ukazały zaparły dech w piersiach... Cudo.
Chwila odpoczynku, czas na przybicie pieczątek w książeczkach i ruszamy do Oybin drogą asfaltową przez Hain. Góra Oybin 515m n.p.m. leżąca w Górach Żytawskich jest największą atrakcją miejscowości o tej samej nazwie, zbudowana z piaskowca, której kopuła góruje nad miastem. Znajduje się tam barokowy kościół a także ruiny średniowiecznego zamku i klasztoru.
Ponieważ byliśmy tam już w zeszłym roku więc teraz przybijamy pieczątki w książeczkach w pobliskim punkcie informacji turystycznej i wsiadamy do kolejki wąskotorowej. Szybko minęła nam podróż przy grze orkiestry, która wyjątkowo grała w odkrytym wagonie, szkoda było wysiadać w Zittau. Do Bogatyni grupa dotarła około godziny 19.00 w wyśmienitych humorach, choć przebyte 27 km dawało się we znaki.
(Bogusia Pikulska)
Foto: Robert Zambrowski i Janusz Baranowski.